De Rouw Om Een Overleden Vriend

De rouw om een overleden vriend

Hoe onverwacht komt er ´s avonds laat een telefoontje.

Je moet nu naar het ziekenhuis komen, kom afscheid nemen.

Hij had kanker, zijn lichaam kapot van chemo kuren, zijn haar was uitgevallen en was een kas plantje geworden. Een grote, vitale, goedlachse, levensgenieter, die door deze alles vernielende ziekte, het leven wordt ontnomen. Allereerst de melding dat je kanker hebt. Je hebt een vrouw waar je zielsveel veel van houdt, kinderen die rond rennen, familie die om je geeft. Je moet hen de boodschap overbrengen dat er een dodelijke ziekte rondzwerft in je lijf en hen vertellen dat het ongeneeslijk is.
De laatste keer dat ik hem aan de telefoon had, hoorde ik hem naar adem snappen tussen de zinnen door. Hijgen als een vis op een rivieroever wat veroorzaakt werd door een long infectie. Hij is er zo ziek van geworden dat hij vaker het bewustzijn verloor. Een ziekte met ups en downs, waarin hij zich vaker afvroeg: Wat gebeurt er met me?

Met lood in de schoenen begaf ik me naar het ziekenhuis in de donkere ijskoude nacht. Ik ging met de lift naar de intensive care afdeling en zag mijn vriend daar liggen met buizen in hem en slangen die overal uitkwamen. Niets kan je voorbereiden of niets kan je instuderen als je geconfronteerd wordt met deze situatie. Ik zat op zijn bed en aaide over zijn arm. Hij reageerde niet, verroerde zich niet. Hij kon waarschijnlijk niet meer begrijpen en aanvoelen wat er zich om hem heen afspeelde.
Ik heb gepraat over onze gezamenlijke tijd op school,. over de reizen die we ondernomen hebben, over onze motor ritten en onze muziek. Dingen die hij en ik samen lief hadden en jarenlang samen gedaan hadden.

Ik heb hem verteld dat ik van hem hield en dat ik trots op hem was. terwijl ik zo aan het praten was bewoog de mechanische ventilator op en neer. Tien minuten waren we alleen en toen kwam zijn vrouw binnen met hun kinderen. Een traan rolde over mijn wangen bij de aanblik van het verdriet op haar gezicht. De kinderen zongen een liedje over de vader waar ze zo van hielden. Liefdevolle knuffels kwamen van kinderhandjes. De muur was volgeplakt met gekleurde foto´s, beterschap kaarten en liefdevolle brieven. Zijn vrouw had zijn hoofd in haar handen geklemd en gaf zachte kusjes op zijn voorhoofd en lippen. teder aaide ze hem over zijn wang en gaf hem een laatste kus op de mond. Een laken werd over zijn gezicht getrokken en hij was er niet meer.

Een jonge man van 36 die net is overleden.
Dood is onvermijdelijk in het leven. Toch met de leeftijd van 36 is het leven nog niet voltooid. urenlang na zijn overlijden, liep ik door het schemerige maanlicht met een stapel vol emoties. geen woorden, alleen maar verdriet. Op zijn begrafenis speelden ze gitaarmuziek en werden dia´s vertoond van zijn trouwdag, zijn liefde en zijn kroost. De herinneringen kwamen als vloedgolven in me op en alweer brak mijn hart in tweeën.

Op de meest onverwachte plaatsen moetje aan hem denken en op de meest vreemde tijden.
Je moet afstand doen van de levende herinnering en gaan begrijpen dat de herinneringen veel voor mij betekenden. Ik zal nooit kunnen begrijpen waarom hij zo jong uit het leven werd weggerukt.
Ik hou de herinneringen dichtbij mijn hart en eer de herinnering aan een hechte vriendschap.
Ooit zal ik hem weerzien in een wereld ver buiten onze herkenning.



Afscheid

Laat het afscheid zoet zijn

Laat het niet een dood maar volledigheid zijn

Laat de liefde smelten in het geheugen

Laat de pijn door vloeien n de muziek

Laat het einde losvliegen in de lucht

Laat uw handen glijden over het afscheid

Laat het zo zacht worden als een bloem van de nacht

Laat de laatste woorden klinken in stilte

Laat het licht schijnen op jou weg


Vandollum