Onze jeugd lijkt wel verloren
Kreeg vandaag een mail in mijn mailbox waaruit maar eens blijkt hoe zeer we afgezonken zijn van een weerbaar volk tot een onderdanige incapabele massa, waar ook onze jeugd onder valt. Chronische vermoeidheid, ADHD, het onvermogen om te lezen, verplichte digitale scholing (het zitten voor computerschermen) en dergelijke, werpen dan eindelijk hun vruchten af en hebben de jeugd zo ondermijnd dat zij nog nauwelijks in staat zijn om een werkdag van acht uur zonder problemen door te komen. De ziektes onder de jongeren nemen in hoogtempo toe, en daartegenover staan natuurlijk de behandelingen, big business as usual.
Steeds meer winkeliers en kleine bedrijven stuiten op een jeugd die het niet langer dan een halve werkdag volhoud en niet meer goed in staat is de taken naar behoren uit te voeren.
Het is werkelijk verschrikkelijk wat we zien gebeuren. De vermogens van onze kinderen spoelen door de afvoerput van dit digitale tijdperk, en de overheid blijft deze ziekmakende structuren schaamteloos aanvoeren.
Ja, er is inderdaad voor onze ogen een maatschappij ontstaan die zich niet meer laat uitleggen aan een goedwillen en gewetensvol bestand, en ja, we blijven maar claimen dat er niets aan te doen is en dat het niet anders wordt.
Ik stel dan ook dat we het niet anders willen, en dat we sinds de Tweede Wereldoorlog onderdanig zijn geworden aan een syteem dat ons op de een of andere manier zelfs de kosten voor de bouw van onze eigen gaskamers in rekening kan brengen zonder nog op tegengas of al teveel protest te stuiten.
Het maakt me niet alleen bang, het maakt mij bij tijd en wijle ook woedend.
De kracht van onze jeugd, vermoord door en zittend en hersenloos bestaan, gevoed met medicijnen die hun levenskracht ondermijnen, onze kinderen door de goot – en wij kijken, en besluiten het liefst met Sonja Barend
Voor nu welterusten en morgen, morgen gezond weer op!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten