Ik ben voor de eerste keer in Zuid Afrika en ik wordt getroffen door het overweldigende gevoel van herkenning. Een rust keert in mij en de liefde voor het land werd geboren.
Ik liep door de straten van Kroonstad en wist precies waar wat was. Het was alsof ik al op voorhand kon zien, waar ik terecht kwam en wie ik zou ontmoeten. Mijn Zuid Afrikaanse vriendin ontmoette ik en het was een ongelooflijk gevoel. We waren een geheel.
Je herkent een persoon en je hebt het gevoel dat je deze persoon al heel lang kent. Het vertrouwde gevoel gaat veel dieper als enkel die persoon aardig vinden. Zo kan het ook gebeuren dat je een onverklaarbare vijandschap voelt.
Zelfs in je eigen familie.
Ik heb wel eens een déjà vu, voordat ik ergens heen moet. Ik kom dan dagen later op dat adres aan en de mensen vertellen dan precies datgene wat ik al wist. Ze gedragen zich zelfs ook het zelfde. Die déjà vu gebeurt in een flits, een seconde, in een klein fragment van je leven. Een déjà vu komt spontaan.
Er komt ineens een heel raar gevoel over mij wat soms beangstigend kan zijn. Indien de signalen heftig zijn kan ik zelfs misselijk er van worden of barstende hoofdpijn krijgen.Het zijn flitsen van herkenning. Als iemand praat, hoe iemand zich beweegt, beelden die ik zie of wat op televisie aan mij voorbij komen.
Ik weet nog dat ik tegen mijn dochter op een morgen zei: Ben voorzichtig lieve schat. Ik werd die morgen badend in het zweet wakker en zag ambulances, ziekenhuis en een gewond persoon. Vijf minuten nadat mijn dochter uit huis was, werd ik gebeld dat ze aangereden was door een auto op weg naar school.
Ik ben in mijn nacht japonnetje in de auto gestapt en toen ik bij het ongeluk aankwam bleek zij een gecompliceerde breuk in haar been te hebben. Haar been lag andersom gedraaid naast haar lijf.
Het ergste, beangstigende buikgevoel heb ik gehad bij een bezoek van mijn broer. Hij kwam heel onverwachts op een zondag en ik moest zijn petekind, mijn jongste dochter, uit bed halen van hem. Hij heeft me de hemel in geprezen naar haar toe, vertelt over vroeger en het voelde bij mij als een afscheid.
Ik weet niet waarom, maar dit was geen normaal bezoekje. Van binnen werd ik koud en bang.twee dagen later is mijn broer omgekomen in een brand. ik ben er vast van overtuigd dat ook hij een déjà vu heeft gehad en mij die door zijn hele zijn heeft willen laten weten.
Mijn vader is in 1985 al overleden aan een plotselinge hartstilstand. Ik had drie dagen van te voeren al alles geregeld voor de opvang van mijn dochtertje en zat die nacht te wachten op een telefoontje. Het zal jullie misschien vreemd in de oren klinken, maar zo is het echt gegaan. Ik voelde het in mijn hele zijn, dat ik hem zou gaan verliezen. Toen ik gebeld werd wist ik al dat hij er niet meer was. Ik voelde het!
De meeste mensen hebben een innerlijk kompas of gevoel wat we allemaal bewust of onbewust gebruiken. Indien je het bewust gaat gebruiken heb je er een maat je bij. We komen bij dit bewustzijn door goed te voelen en er naar te luisteren. Intuïtie wordt ook wel omschreven als een gevoel, een herkenning een vorm van direct weten. We zeggen vaker, daar had ik al een gevoel bij of daar had ik geen goed gevoel bij. Je gebruikt deze uitspraken onbewust in je leven.
Ik ben ermee geboren en heb er niks voor hoeven te doen. Uit ons hart komt de liefdesenergie die kan stromen voor je zelf en voor je medemens. Een mooi gegeven dat je die stroom mag doorgeven aan je medemens zonder dat je er iets voor hoeft terug te hebben. Doordat je gaat werken en leven met je hart, komen de dingen vanzelf op je pad.
Je kan praten over déjà vu's', hoogbegaafd, paranormaal,maar dit is voor mij het opvangen van signalen met je bewustzijn. Déjà vu's' zijn belangrijke indrukken en ervaringen die komen uit vorige levens. Je bewaart deze indrukken als een foto, maar onthoudt ook de emoties, namen en de keer.
Deze déjà vu's' helpen ons ermee dat we de weg van onze levensles herkennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten