Mijn Gevecht tegen Armoede

Mijn Gevecht tegen Armoede

Veel mensen leven in armoede net zoals ik.

Mensen die dagelijks moeten strijden tegen de bierkaai en nergens terecht kunnen voor hulp.


Ik was gewend om royaal te leven, dan bedoel ik ook echt royaal. Vijfhonderd euro per week stelde niks voor in mijn rijke miljonairs leventje. Je raakt gewend aan geld, aan luxe, aan vrijheid om je die dingen aan te schaffen die je graag wilt hebben. na mijn scheiding is eigenlijk all ellende begonnen.
Indien er zakelijke belangen op het spel staan en je ex is materialistisch, egoïstisch en een narcist, wordt het een zwaar gevecht. Ik ga niet mijn hele scheiding hier op papier zetten, want dan wordt het een horror verhaal. Aangezien je beide partners bent van het bedrijf, krijg je in ieder geval een goed salaris mee. In 2001 heeft Nederland de wet veranderd, dat als je langer als 25 jaar samenwoonde geen recht meer hebt op alimentatie. Dat hoefde voor mij ook niet perse, want ik was capabel genoeg om me zelf te onderhouden.


De horror begon met geen salaris uit betalen. daar zit je dan met je net gekochte huis voor mij en de meiden, en je kan de hypotheek niet betalen. Elke keer weer brieven schrijven, aanmaningen naar het bedrijf, terwijl je eigenlijk gewoon met je ex man schrijft.Dan weer waren het de tank bonnen van een half jaar daarvoor die afgetrokken werden van mijn salaris. Je had gewoon geen vastigheid.
Toen ik de woning had gekocht had ik van te voren, terwijl ik nog met mijn ex man leefde, de meubels besteld. Natuurlijk aanbetaald met een flink bedrag en ze zouden een paar maanden later bezorgd worden. ik verliet mijn oude woning van 1100 vierkant meter en verruilde het voor een tussenwoning in mijn geboorteplaats. Vier grote slaapkamers, een mooie lage rente, dus kon ik makkelijk betalen met mijn middenmanagement salaris. Door de achterstand in salaris en andere afpers middelen, heb ik via de bank een krediet afgesloten om mijn meubels te kunnen betalen. Mijn ex liet me met alles hangen zoals ik al had verwacht. Hij had zijn financiën zelf hard genoeg nodig om een meisje zo oud als zijn dochter, te kunnen onderhouden. (34 jaar leeftijdsverschil). De lening kwam binnen, de meubels werden betaald en meteen de achterstand weggewerkt, wat je krijgt als je geen inkomsten hebt of maar soms krijgt.



Een advocaat in de arm genomen en die stelde alimentatie voor mijn dochters in op 1000 euro per maand. Claim werd gelegd en van die advocaat heb ik nooit meer wat vernomen. veel later en dan praat ik voer jaren, werd bewezen dat ook hij werd omgekocht. Tweede advocaat lekker ver weg gekozen, gespecialiseerd in arbeidsrecht en familierecht en die beloofde me gouden bergen.

Wat ik dacht dat het een peace of cake zou worden,werd een anderhalf jaar lange strijd en wachten en ik betrapte mijn advocaat op wangedrag. Hij beantwoordde mijn telefoontjes niet, had nog geen officiele brieven opgesteld, declareerde wel bij mij de kosten en ga zo maar door. Ondertussen werd ik nog steeds geboycot op mijn inkomen en besloot daarom maar de luxe van twee auto´s weg te doen. Een Mercedes A- Klasse Elegance, een sportmodel en een Peugeot 207. Mijn dochter in tranen maar ging niet anders. best wel flink geld voor gekregen alhoewel je altijd groot verlies lijdt op deze manier. De corruptie ging gewoon door en ik zag de naderende storm al komen. I

k heb advies ingewonnen bij een groot advocaten kantoor te Eindhoven en deze melden mij meteen dat er duidelijk sprake was van wanbeleid. Ik heb mijn zaak aan hen overgedragen en toen werd mijn oude advocaat kwaad. Ik was nog kwader en ben mijn eigen dossier gaan ophalen in Breda, wat ik na veel protest terug kreeg. Binnen een week waren de brieven omtrent de alimentatie verstuurd en wel met terugwerkende kracht. Toen kwam als reactie hierop een vernietigend oordeel. Geen inkomen meer, mijn dochters werden afgeperst en gedwongen de aanvraag in te trekken en mij werd de oorlog verklaard.


Ik hou niet van oorlog, maar ben wel tegen Onrecht. Groot onrecht voor de moeder van zijn kinderen en voor zijn eigen vlees en bloed. Ik heb tijden gekend in die tijd, dat mijn laatste geld naar mijn kinderen ging. Hun hadden altijd voorrang in deze moeilijke tijd. Voor mij was het grootste dilemma, dat mijn kroost, niet heeft doorgezet en ik zag het eigenlijk als verraad naar mij toe. Geen vertrouwen in ons gevecht, angst voor papa, en onzekerheid over hun materialistische wereld.

Ze zijn op zichzelf gaan wonen, want het ging niet meer zo. Ik bleef achter en heb geprobeerd de deurwaarders buiten de deur te houden. het systeem te slim afzijn door je goede meubels te vervangen door oude troep. Slapen op een matrasje en alleen met mijn koffiezetapparaat. En natuurlijk mijn trouw viervoeter die ik toen nog had. Ik voelde me niet lekker, kon niet slapen en dan bedoel ik helemaal niet. Zat nachten op in het lege huis en zag door de bomen het bos niet meer. ben hulp gaan zoeken eerst op financieel gebied en kreeg het advies mijn huis te verkopen.

Daar stond ik wel achter, daar de hypotheek ondertussen was gestegen naar 900 euro. Dat krijg je met corrupte overheden, die je je maandelijkse toelage wegneemt. Mijn advocaat adviseerde mij ook mijn ontslag aan te vragen, daar dat heen en weer gedoe niks was. Wel geld, geen geld, is geen leven. Mijn ontslag werd aangevraagd bij de rechtbank en per 1 januari 2008 werd ik ontslagen uit het bedrijf wat ik mee geholpen had op te bouwen.





Het doet je pijn als je je werk, waar je zoveel energie in hebt gestoken moet laten dood bloeden. De maanden daarvoor werd mijn gezondheid steeds slechter en ik ben toch maar naar de huisarts gegaan. Ik kreeg ze zwaar op de kloten dat ik zo was omgegaan met me zelf. Ik kreeg medicatie voor te slapen, er werden onderzoeken gedaan, vanwege mijn steeds verder gaande gewichtsverlies. De schok van de uitslag weet ik nog goed.

Het is alsof je in een andere wereld terecht komt, die niet realistisch is. Heeft hij het over mij, kanker? Daar zat je dan met deze boodschap, geen baan, mijn kinderen weg, een donkere schaduw viel over mij heen. Je staat net voor de gedwongen veiling van je huis, geen onderdak, wat nu? Een vreemde nam me op, een paranormaal mens, een mens met een gouden hart. daar alleen al kan ik een boek over schrijven. Zij nam me op in haar huis met drie katten, een donker huis, dicht en donker gehouden door rolluiken, om de boze geesten buiten te houden en de goede binnen. Ik heb nooit vertrouwen gehad in de Nederlandse gezondheidszorg, dus ik naar België.


Ik ben daar in augustus 2008 geopereerd en na drie dagen zat ik alweer in de auto naar huis.
Ik was ja ontslagen per 1 januari, daarna een aantal maanden WW gehad en toen in de ziektewet. Na veel praten met mijn arts kreeg ik toestemming op in Zuid Afrika te herstellen. Je kan niet gezond worden in een omgeving, die alleen maar jou ondergang voor ogen heeft. Ik vertrok met mijn oude kloffie naar Zuid Afrika en ik moest me echt door Schiphol slepen. Een stewardess zag, hoe slecht ik me voelde, en binnen no time zat ik eerste klas in een heerlijke ruime stoel.

Ze hebben me elf uur lang verwend en in de gaten gehouden. Ik ben drie maanden daar geweest bij een vriendin die ik al 25 jaar heb. Heerlijk, een land wat ze zeggen dat zo gevaarlijk is, maar waar mensen wel nog respect voor elkaar hebben. waar het tijdperk 30 jaar terug gedraaid wordt en je kan leven in rust en harmonie. Ik hoorde van de andere kant maar weinig en had me voorgenomen om niet meer terug te keren. Ik kon me daar een goed bestaan opbouwen, mensen die om me gaven, waarom zou ik terug gaan? Toch die kern van mij dwong me terug te keren. Mijn kinderen waren daar, mijn moeder, mijn thuisland, tja. Als ik toen had geweten wat de jaren daarna zou volgen was ik nooit teruggekeerd.





Ik landde op Schiphol en daar stonden mijn kinderen met elk een rode roos en tranen op hun gezicht. Dat was de reden waarom ik terug moest. Dat was mijn vlees en bloed, waar ik voor had gevochten, me moe gestreden voor had, maar van wie ik zo ontzettend veel hield. We hebben heerlijk bij gekletst, emoties gedeeld en plannen gemaakt voor de toekomst.

De kinderen zetten me af bij mijn vriendin voor de deur en reden weg. Ik wilde met de sleutel de deur open maken, maar kreeg hem niet erin. Ik belde aan en ze bleef achter de deur staan en schreeuwde naar me: Je komt er niet meer in. Zorg maar voor een ander onderdak. Daar sta je dan bruingebrand, uitgerust en met een klap stort je leven weer in. Meteen mijn moeder opgebeld of ik daar terecht kon, na veel gepruttel kon dat.


Mijn jongste broer kwam me ophalen en ook hij was negatief gestemd. Ik moest de dag erna al mijn spullen komen ophalen. Boedelbak gehuurd en wij erheen. Ik heb alle spullen naar buiten gesleept en mijn broer zat met haar koffie te drinken. De onvoorstelbare woede in mij, maakte me zo sterk dat ik een ladekast in zijn geheeld de trap afdroeg en de boedel bak in pleurde.

De spullen werden opgeslagen bije en andere broer van mij, waar ook de spullen van mijn koophuis al een tijdje stonden. Daar zit je dan weer in dezelfde uitzichtloze positie als maanden daarvoor. Ik ben altijd iemand geweest met overlevingsdrang, dus vond weer een manier om me bezig te houden. Ik ben netwerk marketing gaan doen met een product genaamd Vemma. deze Vemma heeft mij na mijn kanker, geholpen om mijn lichaam weer gezond te maken. Vemma is cel vernieuwend, breekt beschadigde cellen af en maakt nieuwe aan. Veel meer dan dat maar dat leg ik een andere keer wel uit.


Het verkopen zit me in het bloed en het promoten ook. meegekregen van mijn vader en natuurlijk van al die jaren het bedrijf hebben. Ik was trouwens het levende bewijs dat Vemma goed was. Ik stoof door de eerste fase heen en al snel had ik meerdere lijnen. Ik bezocht mensen met diabetes, met ADHD, met Multiple Sclerose en talloze andere ziekten. Woonde meetings bij door het hele land en kreeg opnieuw een vriendenkring. Een geweldige kring, waar we elkander steunden, samenwerkten, maar heel belangrijk, we hadden ontzettend veel lol met elkaar.

Ik kon me een onafhankelijk inkomen opbouwen en dat was nu juist de bedoeling. Ik beleefde veel plezier aan netwerk marketing en had me een doel voor ogen gesteld. Financiële onafhankelijkheid, vrijheid van werken en er aan werken dat ik weer een eigen plek zou bemachtigen. In al die jaren van strijd waren mijn kinderen van mij vervreemd en ik wilde de band weer vernieuwen. Weer laten opbloeien tot de liefde die altijd tussen ons heeft gestroomd.

Na de verkoop van mijn twee luxe auto´s kocht ik me een oude Kadett, net nog geen 500 euro, een oude bak dus. Twee luidspreker boxen achterin, vol volume en daar reed Vandollum van Limburg naar Den Haag , Haarlem, naar Utrecht of naar Leeuwarden. Verkocht de Vemma aan een sportschool en de eigenaar werd mijn vriend. Ik voelde me heerlijk, zat weer in het arbeidsproces, had vrijheid en was gelukkig. Lekker slenteren door Den Haag, eet tentjes bezoeken, door het park met de hond.





Ik was continue op de weg en weinig bij mijn moeder. ook natuurlijk om haar te ontlasten. De keren dat ik thuis was, keken we samen televisie(wat ik normaal niet doe) en kletsten over vroeger. de leuke verhalen van haar jeugd kwamen op tafel, van mijn vader, het leven, gewoon de mooiste verhalen die er zijn. De periode die achter me lag was nog lang niet afgesloten. Mijn advocaat heeft de W.S.N.P. aangevraagd en ik zat vlak voor de rechtbank uitspraak. Ik kreeg mijn dossier van te voren te zien en tot mijn schrik zag ik allemaal fictieve schulden staan.

Drie keer de verkoopwaarde van mijn huis, drie keer 182.500 euro. En dat terwijl mijn huis geveild was. Ik zag nog meer incorrecte zaken en heb dit dossier geblokkeerd. Daar komt het weer mensen, mijn strijd tegen onrecht. De rechtbank wilde in eerste instantie de zaak niet seponeren, maar heeft dit later toch gedaan. Mijn Haagse lover liet het ook afweten, dus ik kon me helemaal focussen op mijn zaak.


Daar kwam opeens uit het niets een Tukker, die op mijn zakelijke profiel op tagged verscheen.
Ik zal een lang verhaal kort maken, maar na een keer hem lijfelijk gezien te hebben en met hem gepraat te hebben, vertrok ik vanuit mijn moeder naar Twente. Ik kreeg natuurlijk allerlei reacties op mijn dekkel, maar ja, mijn besluit stond vast. Ik zal jullie ook vertellen waarom. Ik leerde een man kennen die net zo geruïneerd was als ik. Door de gemeente, door de Staat, door de familie, door alle mensen om hem heen. De band die je door zoiets te delen hebt, kan je niet omschrijven.

Je moet erin zitten. Ik kwam terecht in een klein huisje, onleefbaar, doordat familie de boel had vernield. Hij zelf had negen maanden zonder inkomen, zonder gas, water en licht geleefd. Het huisje was nog erger dan het slapen in Afrika in een met golf platen overdekt hutje.

Vandollum maakte zich weer sterk en samen met hem hebben we het beetje bij beetje opgeknapt. Ook hij had te maken met een corrupte financieel beheerder, die zijn rekening gebruikte voor het witwassen van gelden van zijn eigen kantoor. Al snel had ik dat door en blokkeerde zijn toegangscode voor de bank. Meteen de dag erna meldde hij zich al en ik heb hem eens flink de waarheid vertelt. Hij heeft alles ingeleverd en nu kon mijn partner met wie ik woonde zijn eigen geld beheren. Nee hoor, daar staken ze ook een stokje voor. de uitkering werd ingetrokken en al weer moest mijn creatieve brein ervoor zorg dragen om een inkomen te genereren.

Vemma had dik nog en dan maar internet werk zoeken. Dat lukte en op die basis hebben we geleefd. Elke keer als er een beetje over was, knapten we in het huisje weer wat op. Van mijn verleden ha dik niet veel last.Ik stond nergens meer ingeschreven dus het corrupte deurwaarders gilde had geen schijn van kans. Ik zal jullie ook vertellen waarom ik ze geen schijn van kans heb gegeven. De achtergelaten schulden die ik over had gehouden van mijn huwelijk, heb ik laten saneren. Dat had ik nooit moeten

doen.



Ik ga jullie vertellen wat er verder gebeurde. Ik ga schrijven over de corruptie van de deurwaarders, hoe het in elkaar steekt en wat je er aan kan doen om je zelf te beschermen. Dit stuk brengt al zoveel weer naar boven dat ik er even mee moet stoppen.

De tijd van geen geld, De belofte dat je wat krijgt en dat je zit te wachten. maandag geen geld, zaterdag nog geen geld, niks! Voorschotten worden niet betaald, deurwaarders plunderen je gehele ziektewet, leeflonen die niet worden uitbetaald. De periodes van onzekerheid maken een mens kwaad, dan periodes van zwakte, ongeloof en kritiek van anderen.

De kwaadheid over het onrecht wat mensen wordt aangedaan, gaat een soort onkruid in je teweeg brengen. Een onkruid van kwaadheid, woede, angst.

De overheid die zich niks aantrekt van jou zorgen en zelf miljoenen uitgeeft aan snoep vlieg reisjes en prostitutie. Of ze belonen de hofnarretjes met een extra subsidiepot. Je komt in contact met mensen die het zelfde ondergaan. mensen die denken dat ze schuldig zijn aan hun eigen faillissement. Ze zeggen wel eens eigen schuld is dikke bult, maar daar kom je bij mij niet mee weg.

Iedereen wijst met zijn vinger naar je en niemand van diegene wil de achterliggende oorzaak weten. De schaamte, de leegte, nergens terecht kunnen en van het kastje naar de muur gestuurd worden. Burgers die met een grote glimlach op hun mond op straat lopen, maar die van binnen kapot gevreten zijn.

Ik laat jullie meelezen hoe het is om elkaar te steunen, elkaar tips te geven, elkaar beter te leren kennen. Hoe de armoede in mijn leven de rode draad werd van mijn leven.

Ik wens jullie voor nu ( 23.37) lekker slapen en morgen gezond weer op


Liefs

Vandollum