Mijn Gevecht tegen Armoede Deel 3

Mijn Gevecht tegen Armoede Deel 3

Kerstavond, de laatste avond in ons huis.

We hebben de laatste spullen ingepakt en naar de auto gebracht. De uitzetting zou 14 Januari 2012 plaats vinden, maar daar wilde ik niet op wachten.

We namen contact op met vrienden van ons en na twee uur op skype te hebben gezeten, kwam er een voorstel. We werden bemiddeld door een collega die ons verwees naar een bungalowpark in België. Hij had daar zijn kennissen en zelf woonde hij ook net over de grens in het plaatsje Zonhoven.

Ik had met mijn partner overlegd en we hadden besloten dat ik ook weer de legitieme weg zou gaan volgen, en mij in Zuid Limburg zou gaan vestigen. Om dat te doen moesten we natuurlijk wel een inschrijf adres hebben en een voorlopig onderdak. Inschrijven kon ik me bij een goede vriend in het zuiden en onderdak zou dan België moeten worden. We zijn er heen gereden en kwamen terecht in een bungalowpark dicht bij Zonhoven. Duister park, verscholen tussen de bossen en afgelegen.

Onze collega was ook ter plekke en ik heb me het huisje bekeken. Er was slaapplaats voor vijf mensen, kleine woonkamer, een keuken met alles er op en er aan, een douche, meer hadden we niet nodig.

Onze collega wilde dat ik het geld voor de waarborg en de huur achterliet bij een klusjesman en deze zou dit dan aan de verhuurder laten toekomen. Ik heb een neus voor scheve zaken en dit klopte gewoon niet. Na lang vragen kreeg ik eindelijk het telefoonnummer van de verhuurder en na met hem gepraat te hebben zou hij mij de andere dag treffen in het huisje om alles te regelen.

Wij weer terug naar Enschede, alles klaargezet wat mee moest in de auto en voor een nacht op de matras geslapen. We hadden afgesproken om 1300 uur in het huisje en van Enschede naar België doe je niet in twee uur. Vroeg opgestaan, de hond uitgelaten, mijn kat in de trolley, en op weg naar België. We waren iets voor een uur daar en mee dat we een sigaret stonden te roken kwam de eigenaar al aanrijden. na het contract ondertekend te hebben, legde ik mijn hart verdiende geld op tafel. De borg en huur waren bij elkaar 950 euro, dat was voor mij een kapitaal.

De afspraak was dat mijn partner in België zou blijven en daar op internet zou werken en ik zou Nederland ingaan, om alle officiele handelingen te treffen omtrent het aanvragen van een uitkering, het verkrijgen van een woning, etc.

Zo gezegd zo gedaan. Hij bleef achter en ik ging Nederland in.Ik ben naar het CWI gegaan en heb me ingeschreven en van daaraf meteen door naar Sociale Zaken. Ik kreeg een intake omtrent het aanvragen van een uitkering en dat verliep allemaal prima. Ik werd doorverwezen naar een ambtenaar van Sociale Zaken die mijn case zou behandelen. Vanaf dag een heeft deze ambtenaar niet een ding gedaan om mij te helpen. Vanaf dag een werd ik uitgemaakt voor leugenaar, ik misbruikte het rechtssysteem en ik had nergens recht op.

Ik kan hier niet op ieder detail ingaan, omdat ik nog midden in de malle molen zit.

Hij claimde dat ik wel twintig duizend euro had ontvangen, terwijl dit niet zo was. Hij stuurde me terug naar het UWV, om alsnog me terugwerkende kracht mij ziek te melden, daar de gemeente waar ik nu verblijf, mij geen bijstanduitkering zou verlenen. Ik weer in de pen gekropen, met terugwerkende kracht mij ziek gemeld en beroep gedaan op mij drie WAO beoordelingen. Ik kwam bij een UWV arts terecht, een Vlaming, die de gehele tijd maar over een tijdslijn praatte. Deze tijdslijn had volgens hem te maken met mijn periode van ziek zijn, maar wat hij niet snapte is dat hij niet kon rekenen. net zo min als de ambtenaar van de Sociale Dienst dat niet kon. Ik heb wekenlang werk gedaan om al mijn oude papieren weer op te vragen en het plaatje voor hen klaar te maken. Het U.W.V. wees mij af op die reden, dat niet vast te stellen was of ik gedurende al die jaren dezelfde klachten had gehad. Een belachelijke reden dus. De sociale dienst heeft uiteindelijk mij een W.W.B. uitkering toegekend, onder voorbehoud dat als ik een ziektewet uitkering zou ontvangen, dat dit dan verrekend zou worden met de bijstand.





Oud op nieuw vierden wij in België, ik samen met mijn partner en wat mensen die we daar hadden leren kennen. het werd een hele gezellige avond. Gourmetstel op tafel, lekker voorgerecht, aardappel uit de over, zelfgemaakte kruidenboter en stokbrood erbij. Er waren ook kinderen bij, twee hele kleintjes en een jongen van 11 en een van 13. De oudere kinderen staken nog wat vuurwerk af voor het huisje en de klok ging steeds dichter naar het uur van middernacht. Een goedkope champagne van de Belgische Liddl werd klaargezet en ja hoor, het nieuwe jaar brak aan. Mijn partner en ik pakten elkaar vast en zonder eigenlijk wat te zeggen, wensten we beiden voor het nieuwe jaar precies het zelfde.Een nieuw huisje voor ons twee en een nieuwe start. We keken nog even naar de twee vrolijke jongens die buiten aan het knallen waren. Aan de overkant stonden vier Roemenen, die daar een huisje hadden en ze zwaaiden nog naar ons en hieven hun glaasje wodka op. Zalig Nieuwjaar riepen we nog..............





Ineens stoof een vrouw naar binnen met de oudste van haar zonen. Er achter aan een man die net bij mij aan tafel had gezeten maar met nu van die vurige kwaadaardige ogen en zijn hele lichaamshouding was agressief. Voordat ik iets kon zeggen over wat er in mijn huisje zich afspeelde, begon hij op de zoon in te timmeren. Met vuisten, met schoppen op het hoofd van de dertienjarige jongen. Voordat iemand me tegen kon houden ben ik er op gesprongen en heb geprobeerd de man van dat kind af te krijgen. Hij gooide toen mij door de kamer heen en dat maakte mij razend.

Weer begon hij op de zoon los te slaan en ik heb met alle kracht in mij, hem weten buiten te werken. Schuifdeur op slot en weg liep de razende man. Toen pas zag ik de jongen die in elkaar gedoken op de grond lag, hartverscheurend huilde, mijn partner die verlamd tegen de muur aanstond, en de moeder met bange ogen kijkend naar mij.


Ik heb de jongen in mijn armen genomen en heb geprobeerd hem rustig te krijgen. Ik heb met hem gepraat, maar heb hem ook verteld dat ik meteen de spullen zou pakken en naar nederland zou gaan. Hij moest wel weten, dat ik aangifte tegen zijn vader zou gaan doen, ik laat mij mishandelen door iemand. Ik heb de spullen wat van mij waren ingepakt, de auto volgegooid en toen heb ik binnen de Belgische politie gebeld. Schandalig dat ze tegen mij zeiden, dat ik pas na het weekend terecht kon. De jongen die zo mishandeld werd heette Michael, en ik zei tegen hem: Michael, ik moet nu voor me zelf zorgen, maar ik kom terug voor jou. Ik heb ook tegen de moeder gezegd, zorg goed voor hem en hou je kinderen veilig voor die mishandelaar en zwaar verslaafde junk.





De gevolgen van mijn ingrijpen zouden nog grote gevolgen voor mij zelf krijgen. De dag na de aanval, kwamen alle letsels tevoorschijn.Mijn arm ging steeds meer pijn doen, vooral mijn schouder en mijn rug leek wel door tweeën te zijn gebroken. Ik moet jullie wel vertellen dat ik van te voren al klachten had aan mijn arm.

Mijn pezen waren al verkalkt door het harde werken jarenlang en te veel werken achter de computer. Ik ben in Limburg naar mijn oude huisarts gegaan en die heeft me doorverwezen naar de specialist. Mijn pezen in mijn rechterarm zijn gescheurd en er zijn twee stukjes afgebroken, van de kop en kom van mijn rechterschouder. Er zitten twee hernia´s in mijn rug en ook mijn knieschijf is kapot. Het was een zwaar gevecht daar voor een goed doel, maar deze letsels waren wel heel erg.


In Nederland was het een probleem om mijn partner ergens onder te brengen, dus ik ben gaan zoeken voor weer een andere oplossing. We kwamen bij een hotelletje terecht in Valkenburg, wat ook weer 150 euro per week zou gaan kosten. Er was gelukkig wel internet dus mijn partner kon meehelpen verdienen op het internet. Je zal die kosten toch moeten ophoesten en als je zonder inkomen zit is dit knap lastig. Hij zat nu in Valkenburg en ik zwierf door de Limburgse dorpjes. Dan bij die, dan bij mijn moeder en dan weer eens bij een van mijn kinderen. Ik ben bij veel woningbouwverenigingen geweest maar daar waren allemaal lange wacht rijen. Uiteindelijk een die me echt wilde helpen. Mijn gezondheidsklachten werden alleen maar erger, en ik moest nu echt een plekje krijgen anders zou ik er onder doorgaan.




Op 1 Mei 2012 kreeg ik de sleutel van mijn nieuw woning. Klein maar totaal gerenoveerd, dicht bij het winkelcentrum, precies wat ik wilde. De Sociale Dienst zou hierbij moeten inspringen om de eerste huur te betalen en dat werd ook gedaan. Dan heeft iedere Nederlander die echt in nood verkeerd recht op inrichtingskosten en ook die heb ik gekregen. Wel niet het totaal bedrag, maar in ieder geval kon ik de hoogstnodige zaken aanschaffen. Binnen no time was mijn flat geverfd, iets op de vloer, bankstel er in en een bed. Je kan je niet voorstellen hoe blij ik was. Ik hoefde niet meer van deur tot deur te leven, drie keer in de week naar Valkenburg te rijden, mijn partner en ik konden weer samen zijn en samen aan een nieuw hoofdstuk beginnen.

Fout gedacht!


Ik werd door de Gemeente in een re-integratie project gestopt, terwijl ik mij officieel ziek had gemeld. Ik ben er wel heengegaan, maar ook hen zeiden dat dit geen enkele zin had. Men kan niet iemand aan het werk zetten als het lijf niet wil. Ik moest zelfs lachen, toen ik een meisje kreeg die nog aan het leren was voor psycholoog.

Zij zou me wel eens een test afnemen en mij beoordelen. Ik heb alleen maar dit gezegd:

Jij bent schat ik ongeveer 25 jaar. Ik ben 53 jaar, ik ben getrouwd geweest, heb drie dochters, heb een wereldconcern mee helpen opbouwen en heb nu ik hier zit 37 dienstjaren achter de rug. Eerst jarenlang de verpleging en daarna het zakenleven, wat geen baan is van 40 uur per week.Je ex besluit te scheiden, ik wordt eruit gegooid met niks, mijn broer overlijd in een brand, mijn moeder in het ziekenhuis met een hartaanval, een van mijn dochters een hersenbloeding, de ander een tragisch auto-ongeluk, ik kanker en dat in een tijdsbestek van 6 maanden. Daarna jarenlang vechten voor mijn recht en vechten tegen onrecht. Nu weer dit letsel van België erbij, dus ik voel me optimaal. Dan de totale vernietiging van de Staat, de Overheidsinstanties en zelfs familie en vrienden. Welke baan heb je voor mij voor ogen of wil je mij in een rolstoel aan de lopende band hebben werken?




Zij heeft alles neergelegd en ineens werd ik van een niet willige vrouw om te werken, benaamd als een krachtige, sterke vrouw met een grote overlevingsdrang. Mijn re-integratie project werd gestopt en dit werd ook doorgegeven aan de gemeente. Dat was nog niet genoeg. Ineens werd de uitkering gestopt. Mijn Sociale Dienst vond ineens dat het UWV er maar voor moest opdraaien en ik had weer geen inkomen. Toen ik dat had weerlegd, kwamen ze met het volgende.

U woont niet op het adres wat u hebt aangegeven dus we trekken de uitkering in.

Natuurlijk net voordat je alle vasten lasten moet betalen dus je komt goed in de problemen door zo´n overspannen ambtenaar. Hoe kan een ambtenaar die foto´s heeft van de inrichting, rekeningen van alle aangekochte spullen, mij ervan verdenken om niet daar te wonen aar ik zeg dat ik woon? Ik lever toch geen foto´s in van het huis van een onbekende? Het bleek dat de sociale recherche bij mij had aangebeld en ik niet had open gedaan. Ik moest weer op gesprek komen, werd weer voor leugenaar uitgemaakt en moest anderhalf uur praten om alles te sussen.

Het lijken in mijn ogen vaak mijn leerlingen die ik moet onderwijzen hoe het leven echt in elkaar steekt.

Tot op de dag van vandaag rekken ze de tijd om mij uit te betalen. Brieven van mij zijn al naar de juristen afdeling, het Hoofd van de Sociale Dienst,en natuurlijk bij mijn advocaat. De achterstand opgelopen door ongerechtigheid, is bijna niet meer in te halen. Toch zal ik er alles voor doen om dit plekje niet kwijt te raken. Het kan niet zo zijn doordat de overheid bezuinigd, dat ik daarvoor mijn onderdak moet verliezen.
Gemeenten, Sociale Diensten en het , krijgen van hogerhand het bevel om uitkeringen te schrappen. Om zo min mogelijk mensen toe te laten, indien er andere opties zijn. In mijn geval zijn er geen andere opties op dit moment, dan eerst aan mijn gezondheid te werken, te herstellen en dan weer voor mij zelf een weg te zoeken het arbeidsproces in. Ik kan me herinneren, bij een test van het arbeidsbureau, dat ik over gekwalificeerd ben. Ik ben wel op veel vlakken inzetbaar, maar geen specifiek opleiding daarvoor gehad. het is allemaal kennis die ik in mijn hoofd heb zitten, door jarenlange ervaring in mijn werk.





Ik werk altijd met liefde, heb hart voor de zaak, ben een goede team player en kan goed leiding geven. Ik heb goed communicatieve vaardigheden en beschik over een talenkennis van vijf talen. Multi inzetbaar lijkt mij, maar eerst mijn gezondheid. Ik heb jarenlang mijn ziektekosten premie gewoon betaald en dertig jaar daarvan waren honderden euro´s per maand voor een particuliere ziektekosten verzekering. Ik heb jarenlang mijn sociale lasten en belasting afgedragen, dus ook recht op een van die sociale voorzieningen als ik ze nodig heb. Ik heb ook mijn pensioen afgedragen en zelfs een extra pensioenvoorziening afgesloten. Allemaal zoals het behoorde als je tot de club van de elite behoord.


Het UWV, de Sociale Dienst en vooral het Rijk, zijn behoorlijk aan het bezuinigen op het gebied van uitkeren. Het UWV wordt zelfs van fraude beschuldigd, heeft frauduleuze ambtenaren in dienst en er zijn al meerdere rechtszaken tegen aan gespannen. Er zijn dwangsommen opgelegd aan het UWV en aan de Sociale diensten. En dat in ons Vrije Democratische Nederland.



De gewone mens levert alleen maar in, met de plannen van dit kabinet en de rijken worden alleen maar rijker en rijker. Ik ben van mening dat deze mensen zoveel geld hebben dat ze vast alle panden in Nederland wel contant gekocht zullen hebben, nou als ze slim zijn hebben ze dat juist niet gedaan en rust op alle bezittingen in Nederland een dikke hypotheek. Hun rijkdom wordt dan mede mogelijk gemaakt door u en mij, want wij betalen mee aan hun subsidie voor hun panden.

Vindt u dat eerlijk?

Dat u elk dubbeltje om moet draaien en dat zij er erg goed van leven, mede mogelijk gemaakt van uw en mijn belasting centen?

Omdat de partijen VVD, CDA en PVV er alleen zijn voor de rijken?



Nou ik niet!
Ons huidige geld systeem heeft twee functies, de functie van betaalmiddel en de functie voor schat vorming. Naarmate geld meer stroomt bloeit de economie meer—het neveneffect van elke transactie is namelijk de creatie van iets nieuws: Je haar is eraf, je hebt een nieuwe auto, je hebt genoten van een heerlijke avond uit, je huis is geschilderd, en zo voort. Geen stroming, geen welvaart. Net zoals stilstaand water op den duur gaat stinken, gaat stilstaand geld, ondanks de gevleugelde uitspraak ‘geld stinkt niet’, toch stinken. Geen stroming, geen welvaart.

Net zoals stilstaand water op den duur gaat stinken, gaat stilstaand geld, ondanks de gevleugelde uitspraak ‘geld stinkt niet’, toch stinken.


Op dit moment leven veel van de Nederlandse burgers met het feit dat hun geld alleen nog maar slaaf geld is. De combinatie van betaalmiddel, schat vorming, geldschaarste en de berekende rente, leiden op den duur tot pandemische zelfmoord. De rijken worden zwoegend armer en de rijken rijker. De armen worden zo slaaf van het geld. Grenzen van landen worden uitgewist. De naties van de wereld, die van Europa inbegrepen, verenigen zich. Grote bedrijven, banken, winkels, en nog veel meer organisaties en instellingen, fuseren en worden grote, machtige eenheden.

De rijken worden rijker en de armen worden armer. De armen worden tot slaven gemaakt door de veelvuldige regelgeving van de machtige elite.


Voor mij zelf breekt er nu weer een tijd aan, waar ik onzekerheid heb over de toekomst. Onzekerheid over mijn recht maar ook voer mijn plannen die ik wilde uitvoeren. Door deze corrupte acties, ben ik het vertrouwen in de Overheid en alle daarbij behorende instanties totaal kwijtgeraakt.

De Here gaat al de naties in de eindtijd, vlak voor Zijn wederkomst, schudden, omdat de ongerechtigheid onder de naties zich heeft vermenigvuldigd en zich verder gaat vermenigvuldigen.

 

 

Ik ben er achter gekomen dat ik als eenling de wereld niet kan verbeteren en al helemaal niet kan redden. Door alles wat ik heb meegemaakt de afgelopen jaar heb ik diep in mijn hart moeten kijken.

Er was iets wat ik nog moest doen, ik moest nog iets afmaken, om echt vrij te kunnen zijn in mijn doen en denken. Ik moest mensen die mij wat hadden aangedaan vergeven. Het gebed wat volgde was het zwaarste van mijn leven, maar het bracht meteen innerlijke rust. Het is met geen pen te beschrijven wat het met me heeft gedaan.

 

 

Ik heb meer rust in mijn bestaan hoe armoedig het ook mag wezen.

Mijn talent van inzicht leerde ik positief te gebruiken om met mensen te praten en ze zodoende te kunnen helpen. Je kan voor je zelf weer in alle rust alles op een rijtje zetten en zoals iemand me heeft aanbevolen: Gooi alle negatieve elementen uit je rugzak en hou alleen er in over wat je zelf nog wilt dragen.

 

Dit is wat ik voor God mag doen, dienen vanuit ervaring.
Wie ben ik, dat ik hier mag staan?

Ik?

Ik ben een parel in Gods hand.
Ik weet als geen ander hoe het is om alles alleen te willen op lossen.
Kom uit die schelp, laat God het openbreken......
Dan mag je de parel worden, zoals God jou heeft bedoeld.

Vandollum