Zijn wij werkelijk vrije wezens?

Zijn wij werkelijk vrije wezens?

Het is een aantal dagen stil geweest omtrent de schrijfsels van Vandollum.

Indien ik stil val is er altijd wel een reden, een gegronde reden.
Ik schreef een week gelden al over verraad maar dan in het algemeen.
Verraad is het ergste wat je kan overkomen en dan vooral door mensen waar je lief voor bent. Je verwacht het niet maar zo als een bliksem slag bij helder hemel wordt alles van je afgepakt. Alles waar je hard voor hebt gewerkt, waar bloed, zweet en tranen bij te pas zijn gekomen. Ik zal de zaak zo goed mogelijk proberen uit te leggen zonder nog meer schade te veroorzaken die al gedaan is.

Gedane zaken nemen geen keer zeggen ze altijd maar dat is zo.
Indien iemand mijn vorige artikelen heeft gelezen weet een beetje dat ik in het verleden al te maken heb gehad met allerlei manieren van fraude, bedrog, corruptie en verraad. I
k ben in 2005 mijn huis verloren door een echtscheiding, in 2008 door toedoen van mijn ex en corrupte advocatuur. In 2011 doordat ik samen vocht tegen de corrupte Staat der Nederlanden verloor ik de derde woning. Indien je vecht tegen de Staat en elitaire overheden, maak je geen kans in Nederland. Je krijgt rekeningen gepresenteerd die je met drie jaarinkomens nog niet afbetaald krijgt. Je krijgt te maken met deurwaarder tarieven die een rente hanteren van hoger dan 500 procent. Je inkomen wordt afgepakt en toch dwingt de Staat je een ziektekostenverzekering af te sluiten. Betaal je die niet dan komen daar hoge boetes bovenop.

Je krijgt te maken met advocatuur die zo corrupt is dat je in dit rechtssysteem in Nederland altijd met een dode mus naar huis gaat. Geen schijn van kans. Ik verloor na een zwaar gevecht al weer mijn thuis en werd dakloos. In die daklozen tijd heb ik gevochten om een plekje terug te krijgen in mijn Zuid Limburg. Het hart van een dochter en moeder sprak toen ik naar huis terug wilde. Dicht bij mijn kinderen, mijn moeder, mijn familie.

Ik heb altijd mijn eigen inkomen verdiend of dat nu door de verpleging was of door mijn eigen bedrijf. Heb mijn premies voor ziektekosten, pensioen en levensverzekering altijd met hoge bedragen betaald. Toch zei de Gemeente Heerlen dat ik geen recht had op een W.W.B. uitkering. Ik had eigenlijk recht op WAO, maar het UWV gooide mij na drie WAO beoordelingen gewoon op straat. Wat doe je dan als je toch een inkomen moet vergaren om je staan de te houden. Je zoekt naar mogelijkheden.



Ik werd door mijn sociaal werker van de Gemeente Heerlen beticht van fraude, verduistering van geld terwijl dit helemaal niet bewezen was. Ik ben een rechtschapen mens en kan niet tegen onrecht, ook niet mij aangedaan. Instanties willen altijd bewijslast dus die leverde ik aan en na 8 maanden rondgezworven te hebben van dakloosheid, kreeg ik juni 2012 een W.W.B. uitkering. Kort daarna kreeg ik ook een kleine woning toegewezen op loopafstand van mijn dochter en mijn moeder.

In die moeilijke tijd heb ik na veel jaren geen contact te hebben gehad, een helpende hand aangenomen van mijn zus. Mijn zus en ik lijken van twee verschillende planeten te komen en zijn totaal verschillend. Jaren botste het, verschillen waren niet meer bij te leggen en levens gaan uit elkaar. Als je op je kwetsbaarst bent en er komt een helpende hand dan neem je die aan. Je bent alleen en hebt de zorgen over zoveel zaken. Mijn intuïtie zei me nee maar mijn hart zei ja. Het geloof in de mensheid wil je behouden want je gaat er van uit dat er ook goed in mensen zit.

Had ik die helpende hand maar nooit aangenomen want zoals ik al in zoveel van mijn artikelen heb geschreven: De ware aard van mensen veranderd NOOIT.

Je wilt natuurlijk wat terug doen en probeert haar zakelijk te helpen, maar je komt er achter dat de samenwerking niet goed verloopt. Dat karakters nog altijd botsen en dat de beider levens der zussen uiteen gegroeid zijn. Je trekt je netjes terug en denkt daar is de kous mee af. Maar niets is minder waar. Dan pas begint de HEL.

Ik schrijf op verschillende sites zoals op Plazilla, maar ook commercieel.
Dat is mijn lust en mijn leven en mijn passie van binnen uit. Je hebt dus eindelijk je flat, je probeert jezelf een bestaan op te bouwen en dan ineens valt je total uitkering weg.
Na contact opgenomen te hebben met de ambtenaar van de gemeete vertelde hij me dat ik niet verbleef op het adres waar ik zei dat ik verbleef. Ik ben op gesprek geweest en na lang praten deblokkeerde hij toch de uitkering. Er was al achterstand gecreëerd op mijn bankrekening maar doordat hij mijn uitkering stortte zat ik in ieder geval voor de vaste lasten goed.

Je bent net weer lekker bezig en dan komt het volgende.
De uitkering wordt weer geblokkeerd en nu om de reden dat ik samen zou wonen.
Je moet dan weer wachten totdat een inspecteur van de fraude afdeling zich bij je meld.
Je hele huis wordt over hoop gehaald tot je ondergoed en bh´s toe. Weer een twee maanden zonder geld.Ze konden niet bewijzen dat ik samenwoonde dus de bijstandsuitkering moest weer worden overgemaakt. Daar moet je dan weer twee weken op wachten voordat het op je bankrekening staat.

De alarmbellen gingen bij mij rinkelen en ik herinnerde mij een uitgesproken zin van een familielid. Indien je niet doe wat ik zeg dan ga ik het je echt moeilijk maken. Je wil het niet geloven, maar je intuïtie zegt dat het wel zo is. Nadat iemand je aangescheten heeft moet je op je tenen lopen en alles is verdacht e je vertrouwt niemand meer. Je ga je nog meer isoleren en je trekt je terug in een eenzaam leven.

Maar de Hel gaat verder en je wordt nog een keer aangegeven maar nu voor zwart werken. Ik zat te wachten op mijn uitkering en omdat deze niet op tijd binnen was belde ik op.
Ik kon de dag erna meteen op gesprek komen bij de Gemeente en daar zat naast mijn sociaal ambtenaar ook iemand van de fraude afdeling. Ze hadden mij op gesprek gevraagd omdat ik zwart zou bij werken en alle gegevens kwamen op tafel. Mijn persoonlijke leven werd openlijk op tafel gegooid en ook nog beschreven tot de kleinste detail. Waar ik werkte, op welke sites ik scheef, alles precies in detail.

De enigste die dit wist was een familielid. Juist dat familielid die mij de helpende hand had toegestoken toen ik in een diep dal zat.

Na veel vragen en druk uitoefenen kwam de tipgever aan het licht en wat nog mooier is het staat op tape. Net uit de zijkant van de tas stak mijn voice recorder die ieder woord registreerde. Toen ik de naam van een familielid hoorde brak mijn hart en een vlijmscherp mes stak dwars door mijn ziel. Ik kwam in verzt, heb de ambtenaren uitgescholden voor alles wat op mijn lippen lag e hen verteld dat ik het hier niet bij liet zitten. Je zwerft dan door de straten van de stad op weg naar de parkeergarage, zonnebril op om je tranen te verstoppen. Eenmaal thuis komt verdriet en boosheid er uit en voel je je :

Verraden........